“Blackie, de hond, is eigenlijk van Diny, maar loopt hier altijd gewoon lekker los. Antoon laat hem elke ochtend uit. Het is eigenlijk gewoon onze gezelschapshond! We letten allemaal goed op ‘m. We hebben ontzettend geluk met elkaar. We buurten met elkaar en zeggen altijd ‘goedemorgen’ of ‘goedenavond’ tegen elkaar. Als er iets is, kun je bij iedereen terecht. We hoeven hier echt nooit meer weg. Je kunt op elkaar terugvallen. Vooral in coronatijd is dat natuurlijk extra fijn."
"Vroeger woonde ik in Rotterdam. Mijn accent ben ik nooit kwijtgeraakt. Grappig hè? Ik woon al 50 jaar in Brabant, maar klink nog steeds Rotterdams. Mijn vader kwam uit Boxmeer, dus we kwamen regelmatig in Brabant. We haalden altijd piepers in Beugen. Daar kwam mijn man, Antoon, ook altijd. Ik weet nog dat het 1 januari was. We gingen piepers halen en Antoon was er ook. De boer zei naderhand tegen hem: is zij niets voor jou? Daarna kwamen we elkaar weer een keer tegen. En ja, na 10 maanden gingen we samenwonen in Brabant. We hebben het goed samen."
